Vin de Savoie Apremont
Door Isaac,
Smaak kent geen grenzen
Wijn en eten zijn van nature goede buren. Lokale gerechten werken goed met wijn uit de streek. De ingrediënten vinden hun oorsprong tenslotte in of op dezelfde grond. Denk aan Cocq au vin met een glas Bourgogne Pinot Noir. Of een Elzasser zuurkoolschotel met lokale Riesling. Geitenkaas uit de Loire-streek en Sancerre of Pouilly-Fumé. Het is vaak zo simpel. En zó lekker.
Goede buren of verre vrienden?
Het principe gaat ook op voor een glas Apremont en een lepel Vacherin Mont d’Or: twee bergbewoners die elkaar feilloos verstaan. De wijn is fris, licht, mineraal; de kaas romig, bijna vloeibaar, met een hint van dennenhout. Hun smaken versmelten en vertellen het verhaal van de streek en het terroir dat ze delen.
Alleen, op de landkaart is het anders. De wijn komt uit Savoie, Frankrijk. De kaas uit het kanton Vaud in Zwitserland of het departement Doubs in Frankrijk. Toch liggen deze drie slechts een paar bergpassen uit elkaar. Een koe die afdwaalt van de weide in Doubs eindigt misschien zomaar in Vaud. En als je in de Apremont-wijngaarden staat, kijk je recht op de besneeuwde toppen waar de Vacherin-kaas vandaan komt.
De smaak van de streek
Gaat het verhaal van lokale smaken hier dan wel of niet op? De Vacherin Mont d’Or ontstond in de achttiende eeuw, aan beide zijden van wat toen géén grens was. De boeren spraken overal hetzelfde dialect en hun vee deelde hetzelfde gras. Ze maakten in de winter dezelfde zachte kaas, die ze omwikkelden met sparrenbast tegen het uitlopen. Vandaar dat typische aroma. Iedereen volgde hetzelfde procedé. Niemand vroeg zich af aan welke kant van de grens hij stond.
De wijngaarden van Apremont zijn ouder dan het huidige Frankrijk of Zwitserland. Ze liggen op de hellingen van de Mont Granier, gevormd door de beruchte aardverschuiving van 1248. Een deel van de berg stortte dat jaar in en bedolf het dal. Op dat puin groeit sindsdien de Jacquère-druif. Het bergklimaat geeft de wijnen frisheid. Helder als smeltwater met een snufje kalk en een vleugje groene appel.
Imagine there's no countries
Zouden de bergen zich iets hebben aangetrokken van de verschillende vlaggen die op hun toppen prijkten? Werkten de traditionele recepten voor wijn en kaas ineens niet meer als de macht van hand tot hand ging? Veranderde het klimaat tijdens het heerschap van Napoleon of de Habsburgers? Welnee. De landsgrenzen verschoven, de smaken bleven hetzelfde.
We zijn geneigd te denken in lijnen op een kaart en kleuren op vlaggen. In herkomstbenamingen en nationaliteit. Smaak trekt zich daar alleen niets van aan. Wijn en kaas delen geen paspoort, wel traditie en herkomst. Ze zijn kinderen van dezelfde bergen, gevormd door het klimaat en de hoogte. Boeren ontdekten generatie op generatie wat werkte en zo ontstonden de smaken van de streek.
De verenigde smaken van de wereld
Stel je voor: een lange houten tafel in een Alpenwei. De zon schijnt op de flessen Apremont en planken met Mon d’Or-kaas. Zwitsers en Fransen zij aan zij. Je schuift aan. Een frisse slok Apremont, die romige Vacherin op je tong. Ineens komt er een Zuidafrikaanse binnen met een frisse Chenin uit Swartland. Achter haar een Bask die een Txakolina laat proeven. Beide ook voortreffelijk bij de kaas. Wat denk je: ruzie of klinkende glazen?
Een betere wereld begint bij jezelf. Zeker, maar draag het ook uit. Nodig de buren uit. En die ernaast. Vrienden van verderop en onbekenden van ver. Dek die lange tafel. Laat ze een wijn meenemen of iets te eten. Geniet samen en hef het glas op de diversiteit van smaken in de wereld. Vier de verschillen. Geen gedoe, geen landje-pik. Gewoon stilstaan bij hoe smaak de wereld verenigt. Zou dat niet heerlijk zijn?
Proost!
